Μετατροπή

Μετασχηματισμός

 

Bλέπω τη ζωή από μακριά χωρίς να κινούμαι

Από έναν άλλο κόσμο, ένα άλλο μέρος,

Και μέσα  στη σιωπή γύρω μου,

ακούω ψιθύρους, προσευχές, κραυγές θλίψης,

Απόηχους απο φαντάσματα μέσα στη ψυχή μου.

 

Φοβούμενος ότι μπορεί να είμαι κάποιος άλλος,

αντί για αυτόν που νομίζω ότι είμαι,

Κοιτάζω γύρω μου, προδίδοντας τις σκέψεις μου,

Προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι υπάρχω,

Προσπαθώντας να δειξω οτι πραγματι έτσι είναι,

Τουλάχιστον για λίγο περισσότερο,

Για να βεβαιωθώ ότι οι αναμνήσεις μου,

δεν έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια.

 

Ότι ο κάποιος για τον οποίο μιλάω

Καποιον που κάποτε ήξερα, αλλά μετά τον έχασα,

Αυτός ο κάποιος δεν ήταν κανένας άλλος εκτός από εμέ,

Απλά περνώντας από το ίδιο παλιό σπίτι όπου έζησα,

όταν ήμουν νέος, πριν από τόσο καιρό.

 

Και έτσι, ψάχνοντας για σκοπό στη ζώη μου

Περπατώ στους δρόμους και πάλι κάθε βράδυ,

Στην πόλη των παιδικών μου χρόνων,

Ακούγοντας για οικείους ήχους,

Από φαντάσματα του χρόνου, οπως εγώ.

 

Και μέσα από τους ήχους και τη σιωπή

Ακούω μια μακρινή φωνή να μου λέει τι μπορεί να είναι αλήθεια,

Ναι, μπορεί να πεθαίνω στα όνειρά μου,

αλλά και πάλι ξαναγεννιέμαι την αυγη,

αλλα και πάλι ακόμη κρύβωμαι

πέρα ​​από μακρινό ορίζοντα,

Μέσα στη σαρκική πραγματικότητα φευγάτου χρόνου.

 

Ένα παράδοξο  χρόνου και χώρου, είμαι

στο τέλος μίας μακράς νύχτας.

Πόσες λύπες πρέπει ακομη να αντέξω

σε αυτή την ατέλειωτη διαδρομή,

Ή μήπως είναι σχεδόν τελειωμενη;

 

 

 

Και ίσως μια μέρα κι᾽εγώ θα γίνω ιστορία σ ένα βιβλίο,

Δημιουργόντας τον εαυτό μου με  λόγια και  σκέψεις  περασμένων εποχών,

Με  σύμβολα και εικόνες που έρχονται στο νου μου,

Ωστε  να μπορεσω να αντιμετωπίσω εχθρούς, χωρίς φόβο,

Και το τέλος της ζωής χωρίς λύπη.

 

Πάντα κοιτάω προς τα ανατολικά, ακόμη και τώρα,

Γιατί από την ανατολή έρχονται όλα τα καλά πράγματα,

Πίστη και εμπιστοσύνη, η ζεστασιά του ήλιου.

Ψάχνω για έμπνευση και συμβολισμούς,

Κάτι για να σηκώσει το πνεύμα μου σε μεγαλυτερα ύψη,

Στο πλησιάζων τέλος του φωτός.

 

Αλλά και πάλι, όμως η παλίρροια έρχεται για μια φορά ακόμη,

να μου πει μια άλλη ιστορία,

για ενα έρημο λιμάνι όπου πρέπει να πλεύσω,

περισσότερη τυραννία που πρέπει να υπομείνω,

άλλη μια θάλασσα, που πρέπει να διασχίσω,

για να φτάσω στο πραγματικά αληθινό φως της γνωσης.

 

Αν ένας ποιητής είναι ψεύτης που αρνείται την πραγματικότητα,

οποσδήποτε τότε θα πρέπει να είμαι ποιητής,

επειδή μπορώ να αλλάξω όλα αυτά που βλέπω,

τις σκέψεις, τις εικόνες, τις πράξεις,

για να τις κάνω όμορφες και υποφερτές,

συγκαλύπτοντας την αλήθεια μου με συμβολισμούς,

και αλληγορικές εκφράσεις,

αόριστες έννοιες, αφηρημένες λέξεις,

και έτσι μπορώ να ψάξω τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα,

για όλα αυτά,

αλλά ποτέ  μη βρίσκοντας,

αυτό που αναζητώ πραγματικά.

 

Δεν ξέρω πώς έφυγαν τα χρόνια,

το αύριο τι μπορεί να φέρει,

και αν η τύχη θα γυρίσει πάλι κάποια μέρα,

για να μου φέρει ελπίδα, ειρήνη και χαρά.

Ένα πράγμα ξέρω στα σίγουρα από όλες αυτές τις σκέψεις,

ότι είμαι εξευγενισμένος, αναμορφωμένος, μετασχηματισμένος.

 

Ίσως, θα εξακολουθήσω να υπάρχω για λἱγο ακόμη,

Ίσως το τέλος του φωτός μου να είναι ακόμη μακριά.

Ίσως δεν θα πρέπει να ξεχαστώ τόσο γρήγορα.

 

 

 

Γιὡργος Παραράς Καραγιάννης    Μάιος 2013